Dag 14 naar grensovergang

Vrijdag 2 november 2018. Vanmorgen om 5.00 uur opgestaan. Lekker nog even gedoucht met warm! water. Toch wel lekker. Om 6.00 uur ontbijten en om 7.00 uur vertrokken met 18 teams op weg naar Mauritanië. Om half 8 stonden we weer stil: lekke band van een van de auto's. Iemand anders wilde de tijd leuk doorbrengen door eventjes over het strand te gaan driften. Tja en dat ging niet helemaal goed. Onder het dunne laagje zand zat een glibberige zwarte klei: tot de assen vast. 🙄. Toen die auto eruit gelierd was (lier moest eerst nog gerepareerd worden) konden we weer verder. Hèhè mannen en hun speeltjes 😁. We hebben een gids bij ons (Sidi) die de grensovergang voor ons regelt.  Sidi  waarschuwde dat niemand nog uit de rij mocht gaan ivm mijnen die overal nog kunnen liggen hier.

Het is inmiddels 17.30 uur geweest. De grens Marokko uit was in één uurtje gepiept maar Mauritanië in duurt al uren. Vingerafdrukken en foto's en weet ik wat nog meer.... We zijn met 37 personen en dat duurt en duurt en duurt. Maar goed, we vermaken ons wel. Beetje koffie zetten, beetje knabbelen, beetje zeveren. De laatste 9 mensen zijn nu binnen bij de douane meneren (die overigens héél  vriendelijk zijn). Dus het zal wel goed komen. Geduld is een schone zaak. Zucht. Niet mijn sterkste kant maar het aanpassen aan de locale gebruiken weer wel dus we blijven rustig wachten . Het is wat het is. En niet anders. Als we weer mogen rijden is het niet meer zo ver naar het hotel. Alhoewel dat hier ook maar een relatief begrip is. Over 25 km doe je soms een paar uurtjes. Ligt aan de conditie van de "weg". We gaan het zien

Het is 19.30 uur en we zijn erdoor!! Joehoe. Vooraan de stoet rijden militairen en we zijn op weg naar Nouadhibou. Zal wel donker zijn als we daar aankomen maar dat maakt niet uit.

We zijn er! Wat een gekkenhuis in deze stad! Moet je een moedig hart hebben wil je de colonne volgen.  Maar laat dat maar aan Theo over. Het is nu 21.30 uur en we gaan kijken of we nog ergens hapje kunnen eten.  Tot later.