Zo 3 en ma 4 oktober naar Albanië

Vanmorgen door Montenegro gereden. Ook een prachtig land wat de natuur betreft maar een vuilnisobelt, overal waar je kijkt.  We ergeren er ons aan maar dat helpt natuurlijk niets. Er zijn vuilcontainers om de 100 meter maar die blijven leeg. Onvoorstelbaar toch?

We rijden naar de stad Podgorica en zoeken ons een weg naar de toegangsweg naar de grens van Albanië,  zo'n 25 km verder. We belanden net buiten de stad, en daar zie je dus echte armoede.  Kinderen die op de bergen afval plastic zoeken, vrouwen die met houtafval sjouwen (om op te koken?) En echte krotten. Gek hoor, zo dicht bij huis 🤔

We vinden het weggetje wat we moeten hebben na enig zoeken. Werkelijk adembenemend, zo mooi.

We komen aan de grens met Albanië.  Natuurlijk eerst Montenegro uit. Geen probleem, alleen dat de douane beambte mompelt dat het enten van Theo met het Phizer vaccin een probleem  is.  Oké.  Onze papieren worden doorgeschoven naar het volgende loket: Albanië in. Geen problemen: onze Orange klomp doet wonderen 🤣🤣.

We rijden een werkelijk schitterende route

en komen uit bij een restaurantje en hotel en camping. We moeten daarvoor een super steil zandpad af. Beneden aangekomen blijkt het er een drukte van belang. Het is zondagmiddag en er zijn wel 100 mensen op het terras en in de tuin. Super gezellig. De camper moeten we in de tuin zetten: dat is de camping 🤣. Met prachtig uitzicht en koeien die los lopen.

Er wordt gedanst, gelachen en gedronken. 

We amuseren ons heel goed. Bier zelf pakken uit de koeling.  We maken nog een wandeling en Theo speurt naar onderdelen

's Avonds eten we in het restaurantje. Het is buiten koud en hierbinnen brandt lekker de houtkachel. We eten gewoon wat de pot schaft. Onbekend heerlijk soepje vooraf. Een die dag geslacht schaap, salade, aardappels in de schil, schapenkaas, onbekende stukjes brood in een soort yochurtsausje. Karaf wijn erbij. En als toetje 2 glazen huisgestookte sterke drank.

Op onze kop gaan we terug naar de camper waar we meteen ons bed in duiken.

's morgens heeft het gevroren!

We zitten dan ook in het hoogste dorpje van Albanië,  volgens de eigenaar.  We ontbijten in het restaurantje.

Verse, nog warme koeienmelk en allerlei lekkere dingen. De koffie drinken we buiten in de zon, het is meteen warm.

We vragen de rekening: 39 euro voor het slapen, het diner, het ontbijt, de raki, de koffie, het bier. Echt goedkoop. We geven een goede fooi en met een ferme handdruk nemen we afscheid. 

We moeten de hele weg weer terug, de weg stopt een tiental kilometers verderop. We doen voorzichtig  het blijft maar dalen. En er lopen koeien op de weg. We gaan weer een stuk richting kust en hebben een werkelijk formidabele rit.

Het klinkt afgezaagd maar werkelijk zooooo mooi!

Op een uitkijkpunt ontmoeten we een Zwitsers stel, ook met een Iveco, alleen een jonger exemplaar.

We kletsen een hele tijd en wisselen adressen en telefoonnummers uit. Je weet maar nooit. Altijd welkom wederzijds. Rex wordt door de Albanezen bijzonder interessant gevonden. Iedereen maakt foto's van hem.

Tegen 14.00 uur komen we bij een resort aan een gigantisch meer, lake Shkodra. Een plaatje! Strandbedden, rieten parasols, rust en ruimte. We installeren ons.

Morgen is het nog mooi weer en dan gaat het 2 dagen heel veel regenen is de voorspelling. Ik denk dat we dan hier blijven. Geen zin in enge paadjes in de stromende regen. 😉