Woensdag

Gisterenavond nog gezellig en lekker gegeten in het restaurantje van de camping. We kregen als toetje weer granaatappel. Zoo lekker. Ik legde uit aan de eigenaar dat wij thuis alleen met kerst granaatappelpitjes eten, soort van exclusief ding. Hij vloog naar de keuken en kwam terug met 3 granaatappels.  Die mocht ik mee nemen, ze hadden er genoeg.  Lekker. Die pitjes hier zijn 12.000 keer sappiger dan de pitjes van de AH in zo'n plastic bakje.

We gingen afrekenen en Theo gaf wat fooi. Olala, hij nam een fles raki van muscadet druiven uit de vitrine en gaf die aan Theo. Cadeau! Omdat wij die raki zo lekker vonden. Super lief. 

's morgens ging Theo eerst de douchekop repareren en het doucheputje fixen.

Onze nieuwe Duitse bovenburen (Het was een etage camping) gingen douchen en kwamen blij verrast en schoon daarna weer naar boven klimmen. De douchekop was gemaakt en het water liep weg! Haha. Rara. We gingen afscheid nemen met een oranje klomp en een paar porseleinen klompjes voor Gerta, de kokkin. Zo leuk om te zien hoe blij ze zijn met zo'n klein gebaar.

We rijden naar de snelweg om zo snel naar de Albanese riviera te rijden. We hebben wel even genoeg bergen gezien en willen aan zee staan én we willen richting Griekenland.  Het gaat perfect.  De laatste 20 kilometer zijn dan toch weer heftig. Omhoog naar 2000 meter en óók weer omlaag naar zeeniveau. 

Maar rustig aan gedaan, ging prima. Onderweg nog even gestopt om met het Nederlandse gezin te kletsen die ons achterop reden (die van het kerkcampingje). Toevallig. Gezellig. Ze waren op zoek naar een camping met speeltuintje voor hun 2 kleine meisjes. Wij zijn op zoek naar een camping mét  wasmachine. De schone onderbroeken en sokken raken op. 🤷‍♀️🙅‍♀️🧦🧦

Als we de 2000 meter afgedaald zijn hebben we genoeg gereden. Vanaf boven hadden we een fantastisch uitzicht op de zee. Met de verrekijker vond ik een strandje wat geschikt leek om te kamperen.  En dat bleek ook zo te zijn. Dus camper geparkeerd en met blikje bier genieten van het uitzicht. 

Komen Pascal en Eefke ook het strand oprijden. Die gaven er ook de brui aan na die afdaling. Zij hebben een auto bij van 10 ton dus óók voorzichtig naar beneden.  Ze zagen van heel hoog een blauw stipje staan 😄 en vonden het ook welletjes. Dus géén speeltuin en géén wasmachine voor ons. Maakt niet uit. We staan hier schitterend.

De volgende ochtend rijden we de kustweg richting Griekse grens.  We zoeken een camping met wasmachine. Aha, dáár rechts af, bij dat bord! Camping met Wi-Fi, wasmachine, warme douches, restaurant en weet ik wat nog meer. Joehoe. We moeten er wel 6 kilometer voor afdalen maarr dat mag de pret niet drukken. Wat wel minder grappig is, is dat we voor een gesloten camping staan beneden. We zien het wasmachien wel staan, dat wel. Tsss. Nou ja, we vinden een zandweggetje langs de kust en aan het einde kunnen we de doorgaande weg weer op. Is wel een moeilijk begaanbaar padje, en we ploegen 10 kilometer door de modder en blub. 

Maar we komen weer boven.  Langs de weg staan Pascal en Eefke. Kunnen geen camping met speeltuin vinden. Ondertussen begint het ook nog te regenen. Verhoogt de feestvreugde ook al niet. We zwaaien weer houdoe. In de baai van Palermo bezoeken we een prachtig oud kasteel.

Echt de moeite waard. De gids wijst met een stokje allerlei wetenswaardigheden aan op platen aan de muur. Rex denkt dat het een spelletje is en probeert steeds het stokje uit zijn hand te happen 🤣.  20 kilometer verderop gaan we weer rechts richting kust.  We komen op een soort van hippie strandje. Er staan wat oude campers en caravans met rare typetjes erin.

Maar die doen ons niks dus we wurmen er ons tussen en parkeren de camper.  Morgen gaan we de grens met Griekenland over (hopen we) en voor nu is dit onze slaapplek voor vannacht.  Na een half uur komen daar onze Nederlandse vakantieburen ook de hoek om geglibberd. De kindjes gillen van plezier en herkenning. We drinken samen een raki op awéér een toevallige ontmoeting. 

In de ochtend schijnt zowaar de zon. We kletsen met alle alternatievelingen die op het strandje "kamperen " . De meeste leven in hun vehicel en sommige zien eruit alsof ze in jaren niet gedoucht hebben. Maar allemaal aardig.

We nemen afscheid van onze lieve buren. Van de kindjes krijgen we nog een mooie steen. Voor hun nieuwe opa en oma❤ Daaag, misschien tot ziens?