Donderdag, 11 november.

We zijn niet gezonken en dus goed gearriveerd in Italië. 

Het duurde een tijdje voor we van de boot af konden rijden. Er staan honderden voertuig op twee verdiepingen.  Meest super grote vrachtwagens.  En die staan echt zo dicht tegen elkaar aan geparkeerd, echt millimeterwerk. En als dat er allemaal door één rijbaantje weer naar beneden moet (We stonden op het 2e laaddek) meeste achteruit, dan duurt dat wel even.

Bewondering voor de chauffeurs die met behulp van schreeuwend personeel centimeter voor centimeter manoeuvreren met hun grote lange vrachtwagens. Theo vond het prachtig om te zien.

We zoeken een camping. Vinden die ook maar gesloten, terwijl op de website geopend stond. Nou ja, dan maar op een strandje, ook goed.

Het is hier al vroeg donker! We maken wat te eten en net als we om 20.00 uur! naar bed willen gaan horen we auto's naast de camper.  We staan hier écht afgelegen, wat moet dat nou zijn. Rex gromt en blaft. Theo gaat met de hond naar buiten en schijnt de jongens in hun gezichten met zijn zaklamp. Rex blijft blaffen, goed zo beestje ❤. Ze stappen in hun auto's en verdwijnen weer. Toch handig zo'n dappere man en hond ❤ We gaan naar bed en slapen 11 uur lang als een blok.  Vermoeiende dag achter de rug met daarvóór maar 2 uurtjes slaap. We worden oud 🤭.

Na het ontbijt vegen we drie kilo zand van de vloer en vertrekken richting Lecce.

Van Frans hoorden we dat dat een prachtig stadje is. Niks teveel gezegd! Echt schitterend met veel mooie oude gebouwen.

We slenteren wat rond en om 13.00 uur kan Theo bij de kapper terecht. Beetje fatsoeneren die baard 🤣.

vóór 

en na. 

Rex en ik lopen ondertussen een rondje maar Rex kan maar niet begrijpen waar Theo is gebleven. Ik ga op een bankje zitten maar hij blijft zoeken. Schatteke.(zie filmpje) Daarna gaan we richting Otrana waar we hebben afgesproken met Frans en Margo. Hoe leuk is het om ze ineens de hoek om zien komen. Rex is door het dolle heen 🥰. We drinken een biertje en een wijntje en gaan dan op zoek naar een eettentje. Eerst drinken we nog een lekkere cocktail op een terrasje

🍹 en we giebelen een eettentje binnen. Lekker gegeten en gezellig!

Het is super fijn om weer eens bij te kletsen. Na het eten krijgen we een lift van Margo en Frans. Die moeten nog 25 kilometer rijden tot ze bij hun B&B zijn. Wij duiken vrijwel meteen ons bed in. Teveel cocktails en wijn misschien? In de ochtend repareert Theo nog even de klem van de uitlaat met ijzerdraad. We waren de helft van de klem verloren 😯

Zo, ook weer opgelost. We gaan nog even bij Frans en Margo kijken. Die slapen helemaal alleen in een groot, eng en mooi huis. Dat willen we zien 😁. En natuurlijk de kids ook nog even voor we verder trekken. 🤭 Een prachtig huis, beetje afgelegen, beetje creepy.

We nemen weer afscheid en nemen een mooie kustweg omhoog uit de hak van Italië. Op een gegeven moment rijden Frans en Margo achter ons. Grappig. Wij gaan boodschappen doen en vervolgen onze weg. Op zoek naar een geopende camping. Niet te vinden dus we belanden weer op een afgelegen parkeerterreintje aan een mooi strandje. Rex duikt meteen het water in, door het dolle heen.(filmpje) Het is écht heel vroeg donker. Dat is wel een minpuntje van november.  Maar goed, de zon schijnt nog steeds 👍overdag, lekker weer.