Zaterdag, 13 november

Toen we vanochtend wakker werden waren we helemaal bijgeslapen. Rustige nacht gehad. Af en toe reed er wel een auto een rondje op het parkeerterrein maar daar maken we ons niet druk over. Dat is bijna overal. Óók in Griekenland en Albanië.  We weten ook niet wat daar de bedoeling van is 🙂. Er komt een Italiaan kletsen. Hij had 60 jaar in Duitsland gewoond en gewerkt. Hij gaf ons een lezing over de planten die heel veel Italianen in het wild zoeken. Om op te eten. Hij ging nu paddestoelen zoeken en toen hij terug kwam uit het bos kregen we daar weer uitleg over. Super aardig en interessant. Mensen leven hier eenvoudig en eten uit de natuur. Er wordt veel gevist ook. De olijfboomgaarden staan er hier héél treurig bij. Bijna allemaal dode bomen. Er schijnt een bacterie rond te vliegen die de olijfbomen verwoest. 

Het is een ramp voor de olijfolie productie hier in het zuiden. En het is hier al geen vetpot 🤔.

We vertrekken richting  "naar boven", uit de hak, richting Amalfikust, aan de andere kant van Italië. We nemen het kustweggetje. We zien een enorme zwerm vogels. Honderdduizend minstens! Het wordt gewoon donker als ze voor de zon door vliegen!

Wat een verlaten, desolate omgeving. Echt geen mens op straat. Alle huizen hermetisch dicht met rolluiken. Allemaal vakantiehuizen waarschijnlijk. Winkels alleen geopend in het hoog seizoen. Veel leegstand, beetje armoedig ook. We komen door een natuurgebied en tot onze stomme verbazing zien we flamingo's staan in een meertje. We stoppen en staan een tijdje te genieten. Zo leuk!

Als we op een gegeven moment op een groot knooppunt van wegen belanden stoppen we even om op de landkaart te kijken. We besluiten ter plaatse om toch naar beneden te rijden, richting Sicilië.  We zien nml op de wegenkaart héél véél kronkelweggetjes en dat wil dan zeggen dat er hoge bergen zijn. En dat vonden we leuk! Dus we duiken de  "voet" van Italië in. Zo snel kunnen plannen veranderen bij ons 🤣👍✅

We rijden nog even en gaan dan een slaapplaats zoeken. Om 17.00 uur is het donker en dan willen wij persé al ergens  staan. Niks zo erg als in het donker op onbekend terrein de camper te parkeren voor de nacht. We kijken altijd eerst goed  waar we terecht komen en vaak besluiten we om toch nog even verder te zoeken. En dat is geen doen in het donker.  We willen eigenlijk wel op een camping vannacht. Even lekker douchen, watertanks vullen, cassette van het toilet leegmaken. Maar als we een camping vinden blijkt die gesloten. We staan even voor de poort te overleggen als ineens de poort geopend wordt. We mogen best een nachtje op de gesloten camping slapen maar het toiletgebouw is afgesloten.  Als ik uitleg dat we juist zo toe zijn aan een douche zegt hij dat hij een oplossing gaat zoeken. En jawel, die komt er. Er wordt een douche én boiler voor warm water voor ons geregeld. Hoe lief! En fijn