Donderdag, 4 november

Weinig te melden. We staan nog steeds op dezelfde plek van maandagavond. Het is heerlijk hier. Perfect gewoon. Strand voor de deur.

Een zee die heerlijk van temperatuur is om in te zwemmen. Rex die gewoon de hele dag los rondscharrelt. Douche bij de camper op het strand. Wel koud water maar dat geeft niet. We ontmoetten hier de mensen die ook op de vorige overnachtingsplek stonden. Ze komen uit Roemenië.  Zijn helemaal idolaat van Rex. Gaan er mee op de foto en spelen met hem. Ook willen ze hem graag vanalles voeren wat bij hun in de koelkast zit. Maar dat mag niet! Rex krijgt alleen brokjes. Dat vinden ze maar raar. In Roemenië eten de honden álles behalve brokjes. Maar oké, als wij dat persé niet willen dan stoppen ze alle lekkers wel weer terug.  😄. "Arme Rex". 's Avonds maken we een vuurtje en roosteren onze souflaki's.

Lekker. We hebben écht vakantie nu 🤣. Beetje langs het strand wandelen en dan snel weer gestrekt op het badlaken. Hapje, drankje... We genieten ervan.  Morgen (vrijdag) wordt het nog een paar graden warmer.

Pikken we ook nog mee. Aan het eind van de middag stopt er een Griekse pick-up auto. Ik ga eens kijken.  De man verkoopt eigen gemaakte jam, honing, olijfolie en wijn. We willen wel olijfolie maar dat zit in kannen van 5 liter. Beetje veel. Öns Joegoslavische buurmeisje wil ook wel maar ook geen 5 liter. We besluiten dat we wel kunnen delen. Ik haal 2 lege plastic waterflessen uit de camper en de man giet de helft van de 5 liter kan daar in. Mooi. Iedereen happy.  We scoren ook nog een grote pot honing en een pot vijgenjam, gemaakt door zijn vrouw. Als we in de camper de spullen opruimen rent Theo nog even terug voor een plastic fles rode en witte wijn. We kletsen nog wat met de Roemeense man en vrouw. We krijgen geschiedenisles over alle oorlogen en bezettingen in de Balkan maar na een paar minuten haken we af. Het is gewoon niet te volgen. Wie en waarom en de gevolgen. Jammer hoor, veel ellende.

zaterdagmorgen. Rex wil uitopkomst

Op zaterdag morgen vertrekken we weer. Het is nog 550 kilometer naar Igoumenitsa, waar we de boot naar Italië willen nemen. Dus we gaan die richting op, over een saaie weg, maar zo kunnen we wel een eind in de goede richting komen. We hebben de overtocht nog niet geboekt dus geen tijdsdruk. We vinden weer een goed plekje op eeen klein kiezel strandje. Wel veel muggen dus horren dicht en Deet gebruiken. Er staan nog 2 campers. De buurman maakt een kampvuur en nodigt ons uit. Aardig.